Wydarzenia
Dla Inwestorów
Kultura i rozrywka
Turystyka
Informacje
Plan gospodarki niskoemisyjnej
Uchwała nr XII/53/2015 Rady Miejskiej w Korszach z dnia 28 sierpnia 2015 r. w sprawie przyjęcia do realizacji „Planu Gospodarki Niskoemisyjnej dla Miasta i Gminy Korsze”.
PLAN GOSPODARKI NISKOEMISYJNEJ
PROJEKT "PLANU GOSPODARKI NISKOEMISYJNEJ"
24 czerwiec 2015 r. - artykuł "Plan Gospodarki Niskoemisyjnej Gminy Korsze"
Pojęcia „niska emisja” oraz „gospodarka niskoemisyjna” do niedawna obecne jedynie na naukowych seminariach i w branżowym słownictwie zwolenników ochrony środowiska i poszanowania klimatu, dzisiaj stały się obszarem zainteresowania również samorządów. Nadal jednak terminy te są często mylone, zwłaszcza w kontekście ograniczania emisji gazów cieplarnianych jak CO2.
Niską emisją określa się zanieczyszczenia wydobywające się ze źródeł na wysokości poniżej 40 m, czyli są to przede wszystkim zanieczyszczenia związane z działalnością człowieka, najczęściej emitowane przez indywidualne piece domowe, niewielkie kotłownie, a także transport komunikacyjny. Wprowadzane do powietrza na tej wysokości szkodliwe pyły kumulują się wokół miejsca powstawania wyrządzając lokalne szkody. Najbardziej namacalnym tego dowodem jest zalegające zanieczyszczenie widoczne przy bezwietrznej pogodzie w okresie grzewczym nad osiedlami domów jednorodzinnych, bądź uciążliwy w dużych aglomeracjach miejskich smog.
Z kolei gospodarka niskoemisyjna jest terminem szerszym. Oznacza gospodarkę charakteryzującą się wzrostem gospodarczym przy jednoczesnym zmniejszeniu emisji gazów cieplarnianych, głównie poprzez ograniczenie wykorzystania paliw kopalnych. Gospodarka niskoemisyjna opiera się przede wszystkim na efektywności energetycznej, wykorzystaniu odnawialnych źródeł energii i zastosowaniu innowacyjnych technologii ograniczających emisję, zapewniając jednocześnie korzyści ekonomiczne, społeczne i środowiskowe z zachowaniem zrównoważonego rozwoju.
Ratyfikacja przez Polskę Protokołu z Kioto oraz przyjęcie przez Komisję Europejską w grudniu 2008 roku pakietu klimatyczno-energetycznym, skutkuje szeregiem obowiązków dla Polski, w tym w szczególności koniecznością podjęcia walki z niską emisją poprzez redukcję emisji gazów cieplarnianych i zużycia energii, na rzecz zwiększenia udziału wykorzystania energii z odnawialnych źródeł. W walce z niska emisją w Ministerstwie Gospodarki w roku 2013 powstała koncepcja przygotowania lokalnych planów gospodarki niskoemisyjnej (PGN). Ideę PGN oparto na funkcjonującym od 2008 r. europejskim „Porozumieniu burmistrzów”, firmowanym przez Komisję Europejską dobrowolnym zrzeszeniu gmin deklarujących realizację celów unijnej polityki energetyczno-klimatycznej na poziomie lokalnym (realizacja pakietu 3 x 20).
Plan Gospodarki Niskoemisyjnej jest dokumentem strategicznym, który wyznacza kierunki dla gminy do roku 2020, w zakresie działań inwestycyjnych i nieinwestycyjnych w takich obszarach jak: transport publiczny i prywatny, budownictwo publiczne, gospodarka przestrzenna, zaopatrzenie w ciepło i energię, gospodarka odpadami. Z założenia dokument ten powinien wyznaczać konkretne cele w zakresie redukcji emisji gazów cieplarnianych, efektywności energetycznej oraz wykorzystania odnawialnych źródeł energii. Plan ma również być ściśle związany z realizacją zapisów Programów ochrony powietrza oraz planów działań krótkoterminowych.
Planowanie niskoemisyjne w gminie – prezentacja
ODNAWIALNE ŹRÓDŁA ENERGII
Wzrost gospodarczy, zmiany klimatyczne, ciągle wzrastające zapotrzebowanie na energię oraz zapewnienie bezpieczeństwa jej dostaw są głównym motorem rozwoju czystej, przyjaznej środowisku energii. W szczególności niekorzystne zmiany klimatu, związane z emisją dwutlenku węgla i innych zanieczyszczeń, z procesów spalania paliw kopalnych, do atmosfery, są największymi wyzwaniami ekonomicznymi i ekologicznymi dla całego świata w ciągu ostatnich lat. Jedyną drogą rozwiązania tego problemu jest redukcja, a nawet rezygnacja z użycia paliw kopalnych do produkcji energii, w zależności od lokalnych zasobów energetycznych. Dlatego w celu zapewnienia zrównoważonego rozwoju i poprawy jakości życia, istotna jest maksymalizacja udziału odnawialnych źródeł energii w strukturze energetycznej.
Odnawialne źródła energii – to źródła, których wykorzystywanie nie wiąże się z długofalowym zmniejszaniem zasobów a ich pozyskiwanie związane jest z brakiem lub bardzo niskim negatywnym oddziaływaniem na środowisko. Ustawa Prawo energetyczne definiuje je jako "źródła wykorzystujące w procesie przetwarzania energię wiatru, promieniowania słonecznego, geotermalną, fal, prądów i pływów morskich, spadku rzek oraz energię pozyskiwaną z biomasy, biogazu wysypiskowego, a także z biogazu powstałego w procesach odprowadzania lub oczyszczania ścieków albo rozkładu składowanych szczątek roślinnych i zwierzęcych".
Zwolennicy odnawialnych źródeł energii wskazują na problemy związane ze spalaniem paliw kopalnych tj. zanieczyszczenie środowiska, globalne ocieplenie i wyczerpywanie się zasobów. Ich przeciwnicy wskazują z kolei na wysokie koszty instalacji OZE, niestabilność produkowanej energii, dodatkowe koszty ekologiczne i wątpliwy wpływ na zużycie paliw kopalnych.
Niewątpliwie instalacje wykorzystujące odnawialne źródła energii cieszą się coraz większym zainteresowaniem. W Polsce odnawialne źródła energii zaspokajają około 4,2% zapotrzebowania na energię. Głównymi źródłami są: biomasa (2%), wiatr (1,4%) oraz hydroenergetyka (0,6%). W ostatnich latach intensywnie rośnie wykorzystanie również energii wiatrowej i słonecznej.
Przegląd instalacji OZE – prezentacja
EFEKTYWNOŚĆ ENERGETYCZNA
Efektywność energetyczna to jeden z najważniejszych obszarów obecnej polityki energetyczno-klimatycznej UE. Zgodnie z jej celami, do 2020 r. obok redukcji emisji gazów cieplarnianych o 20 proc. i wzrostu do 20 proc. udziału odnawialnych źródeł energii, efektywność energetyczna ma wzrosnąć o 20 proc.
W ciągu ostatnich 10 lat w Polsce dokonał się ogromny postęp w zakresie efektywności energetycznej. Energochłonność Produktu Krajowego Brutto spadła bowiem blisko o 1/3. Udało się tego dokonać przede wszystkim poprzez: przedsięwzięcia termomodernizacyjne wykonywane w ramach ustawy o wspieraniu przedsięwzięć termomodernizacyjnych, modernizację oświetlenia ulicznego czy też optymalizację procesów przemysłowych. Nadal jednak efektywność energetyczna polskiej gospodarki jest około 3 razy niższa niż w najbardziej rozwiniętych krajach europejskich i około 2 razy niższa niż średnia w krajach Unii Europejskiej. Dodatkowo, zużycie energii pierwotnej w Polsce, odniesione do liczebności populacji, jest niemal 40 % niższe niż w krajach „starej 15”. Powyższe świadczy o ogromnym potencjale w zakresie oszczędzania energii w Polsce, charakterystycznym dla gospodarki intensywnie rozwijającej się. Doświadczenia licznych krajów wskazują, że efektywność energetyczna, czyli ograniczanie energochłonności najróżniejszych procesów, jest najszybszym i najtańszym sposobem zmniejszania kosztów związanych z energią. Popularne powiedzenie głosi nawet, że najtańsza energia to ta niezużyta, zaoszczędzona.
Efektywność energetyczna – oznacza ilość zaoszczędzonej energii ustaloną w drodze pomiaru lub oszacowania zużycia przed wdrożeniem środka mającego na celu poprawę efektywności energetycznej i po jego wdrożeniu, z jednoczesnym zapewnieniem normalizacji warunków zewnętrznych wpływających na zużycie energii. Przykładowo izolacja termiczna budynku pozwala na użycie mniejszej ilości energii do jego ogrzewania i chłodzenia – tak by osiągnąć i utrzymać komfortową temperaturę. Instalowanie lamp fluorescencyjnych (świetlówek) albo świetlików zmniejsza ilość energii potrzebnej do uzyskania takiego samego poziomu oświetlenia jak przy użyciu tradycyjnych żarówek. Poprawa efektywności energetycznej jest najczęściej osiągana przez zastosowanie wydajniejszych technologii lub procesów produkcyjnych. Główną motywacją skłaniającą do poprawy efektywności energetycznej jest obniżenie kosztów eksploatacji. Poprawa efektywności energetycznej może przyczynić się to do oszczędności w wydatkach konsumentów, pod warunkiem, że oszczędności energetyczne są wyższe niż dodatkowe koszty, związane z wdrażaniem energooszczędnych technologii. Ponadto służy ograniczaniu emisji gazów cieplarnianych i innych zanieczyszczeń, co w efekcie przynosi także inne korzyści poza ekonomicznymi – np. poprawę komfortu życia i zdrowia publicznego.
Efektywność energetyczna i energia odnawialna są uznawane za bliźniacze filary zrównoważonej polityki energetycznej. W wielu państwach uznaje się także, że efektywność energetyczna przynosi korzyści dla bezpieczeństwa narodowego, ponieważ może przyczynić się do ograniczania poziomu importu energii z zagranicy oraz spowolnić tempo wyczerpywania krajowych zasobów energii.
Efektywność energetyczna w gospodarstwie domowym i rolnym – prezentacja
Efektywność energetyczna w biurze – prezentacja
FINANSOWANIE INWESTYCJI
W grudniu 2008 r. przywódcy państw europejskich zdecydowali, iż w 2020 r. 20% energii wykorzystywanej w całej UE pochodzić będzie ze źródeł odnawialnych takich jak wiatr, słońce czy biomasa. Tak istotne zwiększenie udziału "zielonej energii" wymaga znaczącego wsparcia finansowego ze środków krajowych i zagranicznych. Nowa perspektywa finansowa na lata 2014-2020 otwiera szeroki wachlarz działań zarówno w ramach Programów Operacyjnych ale też innych funduszy krajowych i zagranicznych wspierających inwestycje służące poprawie efektywności energetycznej i wykorzystaniu odnawialnych źródeł energii.
W ramach funduszy przeznaczonych na przedsięwzięcia z zakresu OZE na najbliższe lata przewidziane jest aż 11 możliwości dofinansowania z czterech różnych programów. Będzie to zarówno wsparcie bezzwrotne (Program Operacyjny Infrastruktura i Środowisko oraz Regionalne Programy Operacyjne 2014-2020), pożyczki z dotacją (NFOŚiGW, WFOŚiGW) oraz refundacje części poniesionych kosztów (Program Rozwoju Obszarów Wiejskich). Inwestorzy będą więc mieli w czym wybierać.
Wszystkie fundusze jako główny cel wskazują zwiększenie szeroko rozumianej efektywności energetycznej budynków oraz procesów poprzez inwestycji w OZE. Nowa perspektywa 2014-2020 nie wyklucza dotowania projektów z zakresu produkcji i sprzedaży energii odnawialnej, jednak przedstawiane kryteria przesuwają punkt nacisku dofinansowania inwestycji właśnie na rozwój efektywności energetycznej w przedsiębiorstwach z wykorzystaniem OZE. Taka strategia pozwoli na szersze inwestycje w „zieloną energię” dla sektora MŚP i dużych przedsiębiorstw, które w połączeniu z modernizacją linii przemysłowych pod kątem efektywności energetycznej przyniosą przedsiębiorcom znaczące oszczędności. Procent wykorzystania energii odnawialnej pozyskanej z instalacji będzie więc jednym z kryteriów decydujących o pozyskaniu dofinansowania a instalacje zastępujące prąd z sieci „zieloną energią” będą traktowane priorytetowo.
Źródła finansowania – prezentacja
PROSUMENT – DOFINANSOWANIE MIKROINSTALACJI OZE
Celem programu „Wspieranie rozproszonych, odnawialnych źródeł energii Część 2) Prosument - linia dofinansowania z przeznaczeniem na zakup i montaż mikroinstalacji odnawialnych źródeł energii” jest ograniczenie lub uniknięcie emisji CO2 w wyniku zwiększenia produkcji energii z odnawialnych źródeł, poprzez zakup i montaż małych instalacji lub mikroinstalacji odnawialnych źródeł energii, do produkcji energii elektrycznej lub ciepła i energii elektrycznej dla osób fizycznych oraz wspólnot lub spółdzielni mieszkaniowych.
Program promuje nowe technologie OZE oraz postawy prosumenckie (podniesienie świadomości inwestorskiej i ekologicznej), a także wpływa na rozwój rynku dostawców urządzeń i instalatorów oraz zwiększenie liczby miejsc pracy w tym sektorze. Program stanowi kontynuację i rozszerzenie zakończonego w 2014 r. programu „Wspieranie rozproszonych, odnawialnych źródeł energii. Część 3) Dopłaty na częściowe spłaty kapitału kredytów bankowych przeznaczonych na zakup i montaż kolektorów słonecznych dla osób fizycznych i wspólnot mieszkaniowych”.
W ramach Programu dofinansowanie przedsięwzięć obejmie zakup i montaż nowych instalacji
i mikroinstalacji odnawialnych źródeł energii do produkcji:
* energii elektrycznej lub
* ciepła i energii elektrycznej (połączone w jedną instalację lub oddzielne instalacje
w budynku),
dla potrzeb budynków mieszkalnych jednorodzinnych lub wielorodzinnych, w tym dla wymiany istniejących instalacji na bardziej efektywne i przyjazne środowisku. Program nie przewiduje dofinansowania dla przedsięwzięć polegających na zakupie i montażu wyłącznie instalacji źródeł ciepła!
Wsparcie Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej obejmują, m.in., zakup i montaż mikroinstalacji odnawialnych źródeł energii typu prosumenckiego do produkcji energii cieplnej i elektrycznej: kotłów na biomasę, pomp ciepła, kolektorów słonecznych, systemów fotowoltaicznych, małych elektrowni wiatrowych i układów mikrokogeneracyjnych.
Pomoc finansowa będzie udzielana z wykorzystaniem następujących mechanizmów:
* pożyczka/kredyt preferencyjny wraz z dotacją łącznie do 100% kosztów kwalifikowanych instalacji,
* dotacja w wysokości 20% lub 40% dofinansowania (15% lub 30% po 2015 r.),
* maksymalna wysokość kosztów kwalifikowanych 100 tys. zł - 450 tys. zł, w zależności od rodzaju beneficjenta i przedsięwzięcia,
* określony maksymalny jednostkowy koszt kwalifikowany dla każdego rodzaju instalacji,
* oprocentowanie pożyczki/kredytu: 1%,
* maksymalny okres finansowania pożyczką/kredytem: 15 lat.
* wykluczenie możliwości uzyskania dofinansowania kosztów przedsięwzięcia z innych środków publicznych
Program będzie wdrażany na trzy sposoby:
a) dla jednostek samorządu terytorialnego (jst) i ich związków – nabór zakończony 31.12.2014 r.,
b) za pośrednictwem WFOŚiGW – nabór ciągły do wyczerpania środków,
c) za pośrednictwem Banku Ochrony Środowiska.
Budżet programu to 600 mln złotych. Pieniądze te wydane będą w dwóch etapach. W latach 2014-2015 uruchomiona zostanie część pilotażowa programu w wysokości 400 mln zł, w tym:
* 100 mln zł dla jednostek samorządu terytorialnego,
* 200 mln zł poprzez banki,
* 100 mln zł poprzez WFOŚiGW.
W drugim etapie programu (2016-2020) na dofinansowanie przeznaczonych zostanie 400 mln zł. Z czego połowa tej kwoty zostanie przeznaczona dla prosumentów, wspólnot i spółdzielni mieszkaniowych, a połowa dla jednostek samorządu terytorialnego. Sposób realizacji Programu w kolejnych latach uzależniony będzie od wyników programów pilotażowych oraz zmian zachodzących na rynku i zmian legislacyjnych.
NFOŚiGW zakłada, że zrealizowanie programu przyniesie konkretne efekty: coroczne ograniczenie emisji CO2 w wysokości 165 tys. Mg oraz roczna produkcja 360 tys. MWh energii z odnawialnych źródeł oraz pobudzi branżę OZE w Polsce.
Treść programu priorytetowego PROSUMENT
Słowo od burmistrza
 |
|
|
Witamy W imieniu własnym i mieszkańców miasta pragnę powitać wszystkich, którzy zainteresowali się naszym pięknym miastem. |
|
| Burmistrz Korsz Ryszard Ostrowski |
Wywiad z burmistrzem Korsz
Nasz profil na FB
Polecane strony
